Toen je ongeveer vijf jaar oud was, bleef je me vragen: “Ik ben een jongen, ik ben een jongen, ik ben een jongen, toch”?
Ik dacht er niet veel over na. Maar ik herinner me nog steeds dat je het me keer op keer vroeg. Ik blijf mezelf afvragen of ik er meer aandacht aan had moeten besteden, had ik het kunnen weten? Had ik je de pijn en het lijden kunnen besparen die je ervoer tot je er op je zestiende niet meer tegen kon. Lees verder “Voor mijn prachtige dochter”